qohum — is. 1. Biri ilə qohumluq əlaqəsi olan adam. Yaxın qohum. Uzaq qohum. Ata tərəfindən qohum. – Hazırda mən öz qohumlarım və öz elim ilə bərabər cəbhəyə gedirəm. M. S. O.. Məlum oldu ki, Mirzə Səfərin, Həsən ağanın qohumu ilə rəftarı ağanın qulağına … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qohum-qardaş — top. Qohumlar, əqrəba. Kimim vardır qohum qardaş el olsun; Qərib öldüm, bikəs öldüm, yad öldüm. M. V. V.. Bütün qohum qardaş başına toplanmış olduğu halda, . . <Günəşin> qəlbi açılmır, üzü gülmürdü. A. Ş.. Cümə günü gecə Hacı Abtalıb qohum… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qohum-qonşu — bax qonum qonşu. Mirzə Kələntəri həyətdə görməyən qohum qonşu təəccüblə ondan soruşdular. S. R.. Qohum qonşu qadınlarla görüşmək Büləndi çox yormuşdu. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qohum-quda — bax qohum 1 ci mənada. Hacı Abtalıb istəyir səninlə qohum quda olsun. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səhar — ə. qohum, qonşu və b. arasındakı düşmənçilik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ikibaşlı — sif. 1. İki başı (ucu, qurtaracağı) olan. İkibaşlı ağac. 2. İki başı olan. İkibaşlı heyvan. – <Dərviş:> Dünyamız dərə təpəli, dərin dərin quyulardır; qanxor, rəhmsiz, ikibaşlı əjdahalar, – deyib bağırırıq. A. D.. 3. Hər iki tərəf üçün, həm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yaxın — sif. 1. Məsafə etibarilə çox uzaqda olmayan; yovuq (uzaq qarşılığı). Yaxın çay. Yaxın yer. Evimizə yaxın mağaza. Yaxın aptekdən dərman al. // Zərf mənasında. Yaxın otur. Yaxın gəl. – Keşikçi yaxına gəlcək Telli xanım onun təpəsindən bir əmud… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axtacarrığ — (Bakı) qohum malına göz dikmə ◊ Axtacarrığ eləmək – qohum malını mənimsəmək – Adam özününkünə axtacarrığ eləməz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əməxalə — (Dərbənd) qohum qardaş, qohum əqrəba. – Zidyanə kitmağ istəyədəm əməxaləmi gürmağa … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
biqürb — f. və ə. 1) qohum əqrəbasız, qohum qardaşsız; 2) m. kimsəsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti